CANTAYGAN CANTIK

CANTIK

Nette bulduğum Gazi Üniversitesinin bir araştırmasından bir cantık tarifi,

CANTIK (ANKARA/POLATLI)

Derleyen: Seda ATAGÜN

Derleme Tarihi: 19.12.2005

Kaynak Kişi 1: Nürsel URAL, 1958 Ankara- Polatlı- Toydemir Köyü doğumlu,annesi ve babası Kırım göçmeni, ortaokul mezunu, evli, üç çocuk annesi,ev hanımı.

Kaynak Kişi 2: Perihan ATAGÜN, 51 yaşında, iki çocuk annesi, ev hanımı

Malzemesi: Hamuru için: Bir kaşık yoğurt, bir kaşık yağ, yaş maya,

tuz ve yeterince şeker. İçi için: Yarım kilo kıyma, bir adet kuru soğan, bir

adet patates, biraz sıvı yağ, karabiber, pul biber, tuz.

Yapılışı: Un derin bir kabın içine konur, ortası açılarak, açılan kısma

yağ, yoğurt, maya ve tuz eklenerek kekten biraz daha sert kıvama gelin-

ceye kadar ılık su ilave edilir. Daha sonra el ile yoğrularak hamur haline

getirilir. Hamurun mayalanması için, içinde hamur bulunan kap bir beze

sarılarak 1,5- 2 saat bekletilir.

İçin hazırlanması için verilen tüm malzemeler karıştırılır. Daha sonra

mayalanan hamurdan  avuç  içini  kaplayacak  kadar hamur  alınır,  el  ile

bastırılarak açılır. Açılan hamurun  içine bir miktar hazırlanan harç ko-

yulur. Poğaça şeklinde kapatılır.

(F:67) Yağlanan tepsiye dizilir ve fırında

pişirilir. (F:68) Hamurun içerisine koyulan harç da çiğ olduğu için pişer-

ken suyunu hamura da salar ve böylece pişen cantıklar daha lezzetli olur.

Tatarlar buna Kırım Türkçesi ile “ sorpalı sorpalı cantık pek güzel bolur”

derler.

“Cantık” kelimesi Kırım Türkçesindeki  “cantaymak”  sözünden  gel-

miştir. Türkiye Türkçesinde cantaymak “yan yatmak” anlamını karşıla-

maktadır. Bu yemek adını tepsiye yan yan dizilişinden almaktadır.

Manisa, Eskişehir, Tekirdağ (Saray) ve Polatlı’da cantık adı ile bu ye-

mek yapılmaktadır. Tatarların, kimi annesinden kimi ninesinden öğrene-

rek yaptıkları bu yemeği sözlü gelenek yoluyla sürdürmüşlerdir.

Ismail Ziyaeddin (1912 - 1996) in TEBREŞ isimli şiirinden cantıklı bir bölüm

Üyle vaktı boldı endí
Alay kalk aşka beslendí.
Sofra bezlerí cayıla,
Tabak, fílcanlar sayıla.

Caşlar oyından bıkmaylar,
Sofraga eş aşıkmaylar;
Onlarnı ta’ kíşkeneler
Ketíp şakırıp keleler.

Kün-evelden azírlengen
Şıpman tolı zembíllerden
Şıgaralar apakaylar,
Maylı maylı kalakaylar!

Cantık, kírde, sarburmalar,
Köbeteler, kawurmalar,
Kızargan tawuklar… bol-bol,
Aşap pítírecek sen bol!

Aştan soñra kave de bar,
Tíryakiy bolatan kartlar;
Etmiy bolmazlar adetín:
Bírer kave, bírer letín!